Mei 2007: twee -re-enactment militairen kijken uit over het vrije schootsveld, vanuit de loopgraaf de Stichting Grebbelinie in het vizier. De Stationsweg is op de achtergrond te zien. Deze strategisch belangrijke weg tussen Woudenberg en Scherpenzeel kon met geweer- en mitrailleurvuur worden beschoten in mei 1940. Opstellingen met pantserafweergeschut konden de 350 meter eenvoudig met granaten overbruggen als er pantserwagens of tanks zouden naderen. Welk verhaal kan er nog verteld worden in 2027? Scherpenzeel is aan zet.
Via diverse kanalen drong het nieuws in augustus tot en met oktober 2023 door: de enorme bedrijfshal van Modiform aan de Stationsweg komt er niet. Vanwege bedrijfseconomische redenen was er geen belangstelling meer voor vanuit het management van dit verpakkingsbedrijf. Een zucht van verlichting voor alles en iedereen die iets heeft met het Rijksmonument Grebbelinie zou je zeggen. Of voor wie de kleinschaligheid van de omgeving waardeert, de groene waarden van het gebied en het belang van recreatie zien. Voor allen die respect hebben voor de verrichtingen van de Nederlandse militairen die hier vochten in de gevechten rond Scherpenzeel in 1940, of oog heeft voor de inzet van tientallen vrijwilligers die vanuit het Educatief Centrum al jarenlang aan duizenden kinderen uitleggen welke gebeurtenissen zich hier afspeelden voor de vrijheid van Nederland. Maar liefst veertien bezwaarmakers meldden zich in de afgelopen periode waaronder de gemeente Woudenberg en de Stichting Houd Scherpenzeel Groen en gezond. De verdozing van het Nederlandse landschap kwam bij Scherpenzeel uiteindelijk een momentje tot stilstand vanwege een gewijzigde strategie van het initiatiefnemende bedrijf.
De liniedijk bij Woudenberg was meermalen het toneel voor filmploegen vanwege het authentieke landschap. Getoonde foto is een opname uit ‘Mei 1940’ door regisseur Stefan Rops.
Scherpenzeel liet –getuige een artikel in het AD– weten dat er steeds rekening was gehouden met een voorgeschreven respectzone van 100 meter voor de Grebbelinie. Formeel gezien was dat voldoende, al ging het dan wel om een hal van 12 meter hoog. De relatie tussen Stationsweg en de liniedijk, de locatie en waarde van het inundatiegebied zouden helaas voorgoed geschiedenis zijn. De jaarlijkse Grebbeliniewandeltocht zou langs een bedrijventerrein voeren. De vele tienduizenden recreanten zouden van de fiets- en wandelpaden aankijken tegen een gebouw ter grootte van drie voetbalvelden. Nu van het oorspronkelijke plan is afgezien zouden we een jubelstemming verwachten onder de vele betrokken cultuur- en natuurorganisaties. Daarvan is echter geen sprake, mede omdat initiatiefnemer Modiform en gemeente vooralsnog zouden vasthouden aan de bestemming ‘bedrijventerrein’.
Het intrekken van het plan lijkt echter ook een geweldige kans op herbezinning. Iedereen die het Binnenveld tussen Wageningen, Rhenen en Veenendaal heeft gezien weet hoe geweldig mooi het (natuur)gebied kan worden na een afscheid van de agrarische bestemming. Of wie de Schammer kent bij Amersfoort en Leusden en de steeds belangrijker rol voor waterbergingsgebieden, ook/juist in de Gelderse Vallei tussen Veluwe en Heuvelrug. Of de keuze voor een publiek toegankelijk landgoed. Er is veel goeds te kiezen in het belang van de bewoners, bezoekers, toeristen, recreanten en iedereen die waarde hecht aan het Rijksmonument Grebbelinie.