De Grebbelinie is méér dan een verdedigingswerk. Na 200 dienst in de landsverdediging (1745-1945) bleven de werken nog een paar jaar liggen voor ze in 1951 aan hun definitieve vredestaak mochten beginnen. Rond de forten en dijkjes ontwikkelde zich een interessant leefgebied voor planten en dieren.

Toen in 1951 de laatste werken van de Valleistelling als militair vestingwerk werden opgeheven, moest er een nieuwe bestemming voor de linie gevonden worden. Een jaar later besloten de inspectie der Domeinen, het Utrechts Landschap, Staatsbosbeheer, de Genie en de Stichting Menno van Coehoorn dat de werken behouden moesten blijven als natuurgebied. Veel geld was er niet voor het beheer, zodat de liniedijk met de forten en sluizen in verval raakte. Aan het einde van de jaren ’70 werden een aantal werken echter weer gerestaureerd. De toegenomen belangstelling voor verdedigingswerken rechtvaardigt een duurzaam bestaansrecht van de Grebbelinie, welke de stelling in de toekomst voor verval moet behoeden. Het groene lint heeft tevens grote betekenis in de ecologische zone die in het gebied van Gelderse Vallei en Utrechtse Heuvelrug wordt gerealiseerd.

In de jaren ’70 begonnen de eerste streekbewoners het gebied als natuurgebied te verkennen én waarderen. Waar elders werd gebouwd aan woningen en bedrijven, daar bleef het in de linie groen en een heerlijke plek voor natuurliefhebbers. In de bewonersavonden die de provincie Utrecht en projectbureau SVGV de afgelopen jaren organiseerden, kwam deze kwaliteit van de linie regelmatig naar voren. De belangrijkste delen van de linie (de liniedijk en de keerkades) blijven daarom plaatsen waar natuurwaarden een belangrijke rol blijven spelen. Door wandelroutes te creëeren zijn er tevens plaatsen over waar dieren rust vinden. Met een verrekijker en een natuurgids is er in de linie ook in de toekomst veel te beleven!